Kayıp Zaman Çılgınlığı ve Merdivende Dans

2018 tarihli kore filmi bir Grass’ta;

Genç bir kadın telefona bir mesaj bekliyor ya da heyecanla saate bakıyor gibidir. Tam olarak neyi beklediğini bilemeyiz. Ama takıntılı biçimde telefonda bakmaktadır. Evinde, merdivenleriler, son akıllı telefona bakmak için tekrar çıkar. İstediğin olmadığı açıktır. Sonra tekrar iner. Sonra tekrar çıkar. Ama bu kez kendini alamadığı hareketi yapmak yerine hemen merdivenden iner. Ve tekrar çıkar. Tekrar iner. Yavaş yavaş telefona, beklenen acil iletiye bakmakta gecikirken, şu ya da bu haberin ya da kararsız kalınan herhangi bir şeyin zamanının gerisinde kalırken, işte sonuçta araç (telefona ulaşmak için merdiven çıkmak) amaca dönüşür, işte sonunda merdiven inip çıkmak kendi içinde bir amaç olur.

Önce sinirle ardından bir tür sevinç de durmadan inip çıkar. Kendisini bütünüyle saçma olan ama onu saran uğraşısına verir. Yavaş yavaş bu kendini dağıtma, rahatlama alıştırması büyük bir bedensel mutluluğa. Dizginsiz bir dansa, hafifliğe, özgürlüğe dönüşür. Telefon unutulmuştur, basamaklarda ki bu kuş uçuşunun dışında hiçbir şeyin önemi yoktur. Gülümser, sonra güler. Durduğunu görmeyiz, kamera açı değiştirir, ama mücadelesinin sonunda itkinin karşısında arzuyu elde ettiğini anlarız.

Merdivendeki dans sahnesi Thriller anlayışını altüst eder. Thriller ve kara romanları tramvaların bizde bıraktığı ile orantılı olarak severiz: Thriller türü ve kara romanlar aynı zamanda bizim ileri doğru kaçışımızdaki yol arkadaşımızdır.

Kaynak : Gecikmeye Övgü Helene L’Heuillet